Zespół Szkolno-Przedszkolny w Strykowie

Bezpieczeństwo to najważniejsze słowo w słowniku opiekunów, nauczycieli i wychowawców, którzy na co dzień pracują z młodzieżą.

Na jego podstawie oraz z jego pomocą należy budować warunki do pracy i rozwoju. Nie jest zaskoczeniem więc, że z chwilą gdy w szkole pojawia się uczeń dokonujący samouszkodzeń, nauczyciele i pedagodzy mogą czuć obawy o jego życie oraz zdrowie. Jednocześnie zakłócone zostaje tak ważne poczucie wspólnego bezpieczeństwa. Nauczycielom i szkolnym specjalistom towarzyszyć może uczucie bezsilności, a nawet próba wyparcia problemu, która w konsekwencji może doprowadzić do bagatelizowania kryzysu ucznia, na co, jako opiekunowie dzieci oraz nastolatków, nie możemy pozwolić.

Samouszkodzenia budzą silne emocje. Nie rozumiemy ich. Często przypisujemy im także błędne znaczenie, zapominając o tym, że pomimo ich drastycznej formy, są one fizycznym objawem psychicznego cierpienia. Dzięki temu możemy traktować je jako rodzaj niewerbalnej komunikacji: „Boli mnie”, „Jestem sam”, „Nie radzę sobie”. To słowa, jakie często stoją za kolejną blizną ukrywaną przez nastolatka. Cztery podstawowe kroki pierwszej pomocy emocjonalnej brzmią: zauważ, zapytaj, zaakceptuj i zareaguj. Każdy z nas może je wykonać.

Poradnik, który autorki: Kicińska L, Łuba M, Palma J, Witkowska H. oddają w ręce czytelnika, skierowany jest do środowiska szkolnego. Dzięki zawartej w nim wiedzy mogą oni posunąć się w swoich działaniach dalej niż pierwsza, doraźna pomoc emocjonalna. Wykorzystując opisane przez ekspertów narzędzia będą w stanie nie tylko otoczyć profesjonalną opieką ucznia dokonującego samouszkodzeń, ale także przeprowadzić jego najbliższe otoczenie przez trudny moment, w którym również jego rówieśnicy zagrożeni są kryzysem emocjonalnym i naśladownictwem niezdrowych, a także niepożądanych zachowań. Oprócz podstawowych definicji, badań czy założeń profilaktycznych, znaleźć tu można przede wszystkim szereg pragmatycznych rad i wskazówek. Czytelnik dowie się między innymi, jak zareagować, kiedy uczeń dokonuje samouszkodzeń. Jak rozmawiać na ten temat z rodzicami, ale także, a może przede wszystkim, jak rozpocząć rozmowę z nastolatkiem, który się samouszkadza.

Ważnym elementem poradnika są przykłady nie tylko wypowiedzi wspierających, ale także tych, które mają skutek negatywny, choć mogły za nimi stać jak najlepsze intencje. Dzięki pragmatycznemu ujęciu problemu, czytelnik będzie mógł korzystać z poradnika w codziennej pracy z młodzieżą, a przejrzysty i prosty przekaz ułatwi działanie nawet w sytuacji, która na początku może przerastać czyjeś siły czy budzić poważne obawy. Autorki dołożyły wszelkich starań, aby w zwięzłej formie przybliżyć najważniejsze obszary tak złożonego problemu, jakim są samouszkodzenia wśród dzieci i młodzieży.

Współczesność stawia coraz więc wyzwań nie tylko przed młodymi ludźmi, ale także przed tymi, którzy pełnią nad nimi opiekę. Pojawiają się nowe problemy, dla których nie zawsze łatwo znaleźć proste rozwiązania. Poradnik ten ma być zbiorem wskazówek, dzięki którym łatwiej będzie można przyjść z pomocą nastolatkowi w kryzysie i zareagować adekwatnie do sytuacji.

Drodzy wychowawcy, pedagodzy, nauczyciele, pamiętajcie o tym, że nie jesteście sami. Wielką wartością jest działanie zespołowe, wzajemne wspieranie się i szukanie razem kolejnych rozwiązań. To właśnie po to powstał poradnik, który przekazuję w Państwa ręce. Bo razem możemy więcej.